De Chinese pop heeft een heel verhaal.
Ik kreeg hem, toen ik klein was, van een goede vriendin van mijn ouders. Haar twee kinderen gaven in hun spel de Chinese pop altijd overal de schuld van en dat maakte haar verdrietig. Ze vroeg mij goed op deze pop te passen en lief voor hem te zijn en dat heb ik gedaan.
Zo klein als ik was ging ik hierdoor nadenken over hoe oneerlijk het is als je overal de schuld van krijgt omdat je er anders uitziet.
Een tijdje geleden kwam het verhaal bij mij terug toen ik op de televisie een prachtige documentaire zag over de vrouw die mij de pop gaf. Een van haar zoons had hun ouderlijk huis digitaal gereconstrueerd en het verhaal over zijn moeder verteld.
Toevallig vond ik de Chinese pop terug op zolder. Hij was in de loop van tijd wel zijn vlechten en Chinese pakje kwijtgeraakt, dus ik besloot hem weer nieuwe kleren te geven.
Ik vind het nog steeds een bijzondere pop en hij heeft nu een ereplaatsje gekregen in mijn werkkamer.